BYLINA

                                                       W blasku śmierci.
                                                       Pod błękitniejącym niebem.




                                                    XX. SZÁZADI ÁLOMMARADÉK

Apám horkolása
                         felhorzsolja az eget.
Szemem alatt véraláfutás.
Szél lesz holnap – mondta öreganyánk.
                          …… ……
Szeretni indultam
                          azóta úton vagyok
Álmomból kitakarnak a csillagok
Képek riadnak bennem
                          Ablakunkon
jégvirág-kakast kappanol a reggel
Jász-pendelybe öltöztetne
                          szemmel
                                        ver
Anyánk – Édesanyám ad rám inget és gatyát
Vállamra az se baj ha üres tarisznyát
Éneket a számra
                          kalitkába zárva
verdes ősemlékű idő
Időmbe fulladnak a lelkek
                          akik szerettek
Szemembe
                  homokot hord a szél:
— félelemmé issza látomásaim.


Pecsétes verssel számon
Legendák nyomában járok
Hetedhét országon innen
                          távol

vágóhídjaink vérvörös zajától
vadvirág zokogású estén
v á g y a i m a t
kerékbetört csöndön
tovagörgeti a fény
                         s ami marad:
                         mint “Az Atyának…” emelt
                         tenyéren a kenyér
                         kiszikkadtan – –
                         madárlátta magányából
                         felgyorsult szívveréssel
                         szétosztom köztetek

Pogány hitemből testálok rátok
Fekete szárnyakon fehér gondolato
Szeretni indultam
                          azóta Úton vagyok…
                                                          (1980)



                       RESZTKI SNU XX STULECIA
Chrapanie mego ojca
zadrapało niebo.
Siniec pod mym okiem
Wiatr będzie jutro – powiedziała babka.
……………
Ruszyłem by kochać
odtąd jestem w drodze
Podczas snu gwiazdy mnie odkrywają
Obrazy przerażają się we mnie
W oknie
poranek koguta kastruje w lodowym kwiecie
ubrałby go w zgrzebną szatę
wzrokiem
zaurocza

Matka — droga Matka daje mi koszulę i gacie
Na ramię torbę podróżną nie szkodzi iż próżną
Śpiew na ustach
a zamknięty w klatce
prastary czas obija się o ściany
zaś w moim czasie dławią się dusze
które mnie kochały
Wiatr
piachem sypie mi w oczy:
— wizje w strach przeobraża

Z wierszem pieczęcią na ustach
Śladami legend wędruję
Za siedmioma górami stąd
zdala
od gwaru naszej krwawej rzeźni
w wieczór łkania dzikich kwiatów
moje pragnienia
w ciszy łamanej kołem
dalej toczy światło
                                      i co mi pozostało : wyschnięty chleb
                                      w dłoni —
                          wniesiony jak „Ojcze nasz…”
                          z samotności lecącego ptaka
                          z przyspieszonym biciem serca
                          wam rozdam
Pogańską wiarę przekazuję wam
Białą myśl na czarnych skrzydłach
Ruszyłem by kochać
                                     odtąd jestem w drodze
                                     (1980)
                                     (Kondrád Sutartski fordítása)

                                     TALÁLKOZÁS
                                                          Rózsához

                          Milyen hősiesen izgató a megérkezés
                       és a lányok fényre szökő képe
                                                                                    itt  
                                            az állomásokon
                        a Dinoszauruszoké
                               miként ősmagányukból ha kilépve
                                               égő szívünket nyaldossák.




               SPOTKANIE
                                   Róży

         Jaki wiernie ekscytujący przyjazd
I widok dziewcząt w jasnym świetle
                                                         Tu
        na stacji dinozaurów
zanim z odwiecznej samotności jeśli wyjdą
        niech liżą nasze płonące serca.

                  (Alekszander Nawrocki fordítása)


             FOLYAMATábra

                      Bali fiamnak

K ő b e z á r t térben
napsütésen ballagsz át
több tonnás szívveréssel
egy szépítkezve zsugorodó
zöld
        pont
                  láttán…



RYCINA ciąg dalszy

                             Dla Bali

W słońcu chodzisz po placu
z a m k n i ę t y m k a m i e n i a m i
z wielotonowym biciem serca
widziałem kurczący się

  pięknie

              zielony

                           punkt…


(Alekszander Nawrocki fordítása)



                NYÍLT SZÍNEN
                      (Nagy Pálnak Párizsba)

Itt,
       e hazányi szobában,
                                        ahogy megérkezel
a virágminták vérezni kezdenek;
árnyékod oldalazva szétfolyik a falon,
a pórusok, a belövések helyét elönti a fény.

— De a szemközti mészárszék ajtaja még zárva.
Pedig, szellőztetni lenne most ildomos.
                                                             (1982)


W OTWARTEJ SZOPIE

           (Pawłowi Nagy w Paryżu)

Tu,
     w pokoju,
                     do którego wracasz,
wzory kwiatów zaczynają krwawić;
twój cień strona po stronie
przepływa po ścianie,
pory, chropawe miejsca wypełnia światło.

— lecz przeciwległe drzwi jatki zamknięte,
a rozsądnie byłoby teraz się schłodzić.

(1982)

(Alekszander Nawrocki fordítása)

Mysterium carnale PDF